Lezen is leren
Niets is leuker dan lezen over je passie. Even heerlijk wegdromen aan de hand van een goed boek of anderzijds even lekker tot rust komen. Het lezen van een boek kan een aangename afwisseling zijn voor de drukke momenten waarmee ons leven doorgaans doorspekt is. Nu houd ik me liever afzijdig van de gemiddelde doktersroman en kunnen ook spoken en monsters mijn aandacht maar moeilijk vasthouden, maar lees ik heel graag boeken binnen het genre ‘non-fictie’, bij voorkeur rondom het onderwerp ‘taal’ (en tevens ‘populaire psychologie’). Deze boeken hebben me de nodige reisuren laten vergeten en tegelijkertijd een hoop extra kennis tussen mijn beide oren weten te stoppen. De gemiddelde bestseller is natuurlijk geen studieboek, maar het is over het algemeen niet onmogelijk om zo nu en dan toch wat interessante zaken op te steken.
Daarnaast vind ik het fascinerend om te zien hoe anderen met taal omgaan. Ik richt me hierbij zowel op de bekende als onbekende medemens, dit is me om het even. In beide gevallen lijkt de taal niet langer een manier om onszelf op een eloquente manier uit te drukken. Zolang we elkaar maar begrijpen vinden we het eigenlijk allemaal prima. Dat we onze taal hierbij zo nu en dan behoorlijk vervormen en dit zelf vaak niet eens door hebben doet niet ter zake, ‘je begrijpt me toch?’.
Het is wellicht mijn tic met betrekking tot de Nederlandse taal, maar ik vind het heerlijk om te speuren naar fouten die andere mensen op dit gebied maken. Het is daarbij overigens totaal niet de bedoeling iemand op basis hiervan te veroordelen of op enigerlei wijze voor minder aan te zien, het gaat me puur om het toveren van glimlach op mijn eigen gezicht. Ik vind het daarom dan ook heerlijk om boeken als ‘Geen kip overboord’ van Heidi Aalbrecht & Pyter Wagenaar en ‘Taal is zeg maar echt mijn ding’ van Paulien Cornelisse te lezen.
‘Taal is zeg maar echt mijn ding’ biedt een inzicht in de fouten die we met z’n allen maken en de eigenaardigheden die we toepassen. Ik heb het boek met grote verbazing gelezen en me er tegelijkertijd op betrapt dat ik heel aardig voldoe aan het profiel van de gemiddelde Nederlander, wat betreft de eigenaardigheden dan. Het mooie van dit boek is dat het bewustzijn creëert en er dus wel degelijk ook iets van op te steken valt. Zo heb ik als gevolg van het lezen van dit boek weer voldoende stof tot mijn beschikking om wat nieuwe stappen te zetten richting het ultieme doel: het professioneel schrijven van uitmuntende teksten.
‘Geen kip overboord’ is een, mijns inziens, hilarisch boek vol uitspraken van Bekende Nederlanders, die leuk zijn verzonnen, maar toch ooit anders zijn bijgebracht. Een van de mooiste voorbeelden van het boek wordt direct bij de inleiding prijsgegeven. Bram ‘abject en infaam’ Moszkowicz meende in RTL Boulevard iets met een wassen neus te moeten nemen. Hij doelde hiermee natuurlijk op ‘iets met een korreltje zout nemen’. Hij combineerde dit echter met ‘een wassen neus’, iets dat niet zoveel voorstelt, waardoor hij een geheel nieuw gezegde creëerde. Niet veel mensen zullen zo’n verspreking direct opmerken. Hij had de klok had horen luiden, maar geen idee waar de klepel hing (om er nog maar eens even een in te gooien). Gordon meende overigens de bel te hebben zien hangen, zonder dat hij wist waar deze klepel hing… Stiekem hoop ik natuurlijk zelf ook zo’n ‘nieuw’ gezegde te ontwikkelen. Betrap me er maar op, dan gaan we dat samen nog eens heel groot maken binnen onze taal.
